تبلیغات تجاری گروه تخصصی تعمیرکاران (تعرفه تبلیغات)
جستجو در تالارهای گفتگو
در حال نمایش نتایج برای برچسب های 'v6'.
1 نتیجه پیدا شد
-
اطلاعات موجود در هدر Ipv6 کمتر از IPV4 است قابلیت های IPv6 به صورت جداگانه از هدر و بین هدر Ipv6 و لایه انتقال قرار دارد، بیشتر قابلیت های هدرها توسط مسیریابهایی که در مسیر انتقال packet وجود دارند بررسی نمی شوند، این امر باعث بالارفتن سرعت پردازش IPv6 نسبت به IPv4 توسط مسیریابها می شود. IP v6 این مقاله درپنج قسمت به شرح زیر تهیه شده است که این هفته به شرح قسمت اول می پردازیم. • قسمت اول : نقش یک پروتکل اینترنتی : چگونگی ایجاد IPv6 • قسمت دوم : فرمها و ویژگیهای IPv6 • قسمت سوم : فرمهای آدرس دهی IPv6 • قسمت چهارم : هدرهای اضافی IPv6 • قسمت پنجم : قابلیت های امنیتی IPv6 بخش اول نقش یک پروتکل اینترنتی با تغییر ماهیت اینترنت و شبکه های تجاری، IP موجود که ستون فقرات شبکه های TCP/IP را تشکیل می داد رو به منسوخ شدن و کهنگی می رفت.در گذشته از اینترنت برای انتقال فایل ها، نامه های الکترونیکی و دسترسی از راه دور به وسیله Telnet استفاده می شد اما امروزه در اینترنت شاهد فزونی برنامه های صوتی و تصویری ، نرم افزارهای کاربردی توانمند هستیم که باعث جلب محبوبیت و جذابیت وب شده اند. کمپانیها با ایجاد شعبه های مختلف مجموعه ای از محیط های Client/Server تحت شبکه به وجود آوردند که باعث افزایش روز افزون اینترانت ها شد، تمام این توسعه ها باعث کاهش تواناییهای شبکه های بر پایه IP شده و شبکه ها نیاز به پشتیبانی ترافیک های فوری ، کنترل انعطاف پذیری تراکم ترافیک ها و ایجاد خصوصیات امنیتی پیدا کردند، این توسعه و نیازها موجب به اتمام رسیدن طول عمر آدرس دهی های موجود طبق IPv4 شد. خیلی زود آدرس دهی جدیدی جایگزین آدرس دهی قدیم شد که IPv6 نام گرفت. آدرس دهی Ip باعث ایجاد ارتباط سیستم ها از طریق شبکه های مختلف می شود در نتیجه کلیه ایستگاه ها و مسیریاب ها به داشتن یک آدرس ملزم می شوند تا به ایجاد ارتباط بین آن ها منتهی شود. Router (مسیر یاب) باید قادر باشد اطلاعات شبکه های مختلف را با ساختارهای مختلف انتقال داده و به مقصد مورد نظر بفرستد، این امر مستلزم فراهم آوردن سرویس های زیر می باشد: • نمای آدرس دهی : همه شبکه ها از یک ساختار هماهنگ برای آدرس دهی استفاده نمی کنند به عنوان مثال یک شبکه IEEE 802.3 با 16bit or 48bit فضای آدرس دهی ، یک شبکه X.25 با 12 Digit decimal آدرس دهی و... • بزرگترین اندازه بسته های اطلاعاتی : بسته های اطلاعاتی یک شبکه ممکن است به قسمتهای کوچک تر تقسیم شده تا قابل انتقال به شبکه های دیگر باشد ( به این عمل fragmentation می گویند) به عنوان مثال بزرگترین اندازه بسته های اطلاعاتی برای شبکه های Ethernet 1500بایت می باشد برای شبکه های X.25 1000 است در این صورت مسیریاب باید برای انتقال اطلاعات از شبکه های Ethernet به شبکه های X.25 بسته های اطلاعات را به 2 قسمت تقسیم کند. • رابط های شبکه Interfaces)) :ارتباط دهنده های سخت افزاری و نرم افزاری در شبکه های مختلف متفاوت می باشد که مسیریاب باید قدرت تشخیص این اختلافات را داشته باشد. • قابلیت اطمینان : سرویسهای مختلف یک شبکه ممکن است از ابتدا تا انتها به صورت یک سرویس قابل اعتماد در یک حلقه مجازی تا یک سرویس غیر قابل اعتماد قابل تغییر باشند. عملکرد یک مسریاب نباید وابسته به قابلیت اعتماد یک شبکه باشد. در نتیجه این IP مطمئن نیست چون درستی رسیدن اطلاعات را تضمین نمی کند و مسوولیت سالم رسیدن بسته های اطلاعاتی را به پروتکل لایه بالایی (TCP) می سپارد به این شکل Error recovery توسط TCP صورت می پذیرد این امر تا حد زیادی قابلیـت انعطاف پذیری را فراهم می آورد. ایجاد یک پروتکل جدید: وقتی اینترنت روزبه روز رشد کرد و نقایص IPv4 بیشتر آشکار شد برای پاسخ به نیازهای جدید می بایست راهی اندیشیده می شد درنتیجه این درخواست ها IETF ..... در سال 1992 اولین طرح خود را به عنوان IP جدید ارائه داد که پس از طراحی نهایی در سال 1994 بیرون آمد که بعد از آن تغییراتی روی آن داده شد و بالاخره IPv6 نام گرفت. پیشبرد IPv6 بیشتر به خاطر نداشتن محدودیـت های آدرس دهی در IPv4 می باشد که البته این IP جدید علاوه بر آن قابلیت های دیگری هم دارد که به شرح آنها خواهیم پرداخت. آدرس دهی با 32 بیت فضای آدرس دهی تنها 2 به توان 32 آدرس مختلف می توان ایجاد کرد که حدود 4 میلیارد آدرس است این فضای آدرس دهی در اینترنت روبه رشد فضای محدودی است از سال 1980 به بعد دریافتن که دیگر این مقدار فضا جواب گوی نیازها نیست و در سال 1990 این مشکل به طور آشکار نمایان شد. دلایل نامناسبی 32 بیـت فضای آدرس دهی به شرح زیر می باشد: • دوساختار از IP Address شامل Net ID و Host ID که راحت و مناسب است اما با فضای آدرس دهی محدود. یک مرتبه که به شبکه خود تعدادی از آدرسها را اختصاص می دهید برای همه شبکه های میزبان نیز می توانید از این آدرسهای استفاده کنید. فضای آدرس دهی برای آن شبکه ممکن است به صورت گسترده ای استفاده شود البته بدون اینکه شما نگران از دست دادن کارایی آن باشید. • این یک تمرین عمومی برای اختصاص دادن تعدادی از آدرس های IP به شبکه هایی می باشد که به صورت واقعی به اینترنت متصل می باشند. این موضوع برای شبکه های مخفی اینترنتی که تعدادی از این آدرسها را استفاده می کنند ، امکان پذیر می باشد. اما برای استفاده از آنها کمی ریسک وجود دارد. • شبکه ها به سرعت رو به افزایش هستند. اغلب سازمان ها چندین Lan دارند. شبکه های بی سیم به تدریج نقش اساسی یافته اند همچنین رشد اینترنت درسالهای آتی رو به انفجار است. • افزایش استفاده از TCP/Ip در مناطق جدید خواستار IP های خاص (unique ip address) می باشد. مثل ارتباط نقاط الکترونیکی یا کابل تلوزیون گیرنده ها..... • به طور کلی دادن یک IP به هر ایستگاه کاری .... برای داشتن این آدرس ها Ipv6 از 128 بیت فضای آدرس دهی در عوض 32 بیت استفاده می کند و این امر فضای آدرس دهی را از 2 به توان 32 به 2 به توان 96 می رساند که البته امن تر و مطمئن تر نیز می باشد. - بخش دوم فرمها و ویژگیهای IPv6 در بخش اول این مقاله درباره نقش یک پروتکل اینترنتی و نحوه به وجود آمدن IPV6 بحث کردیم. در این بخش از مقاله درباره برخی فرمها و ویژگیهای این پروتکل بحث خواهیم کرد. کارایی شبکه های LanوWan با سرعت 100Mbps باسرعت در حال بالابردن سرعت و کیفیت به سوی پهنای باند Gigabit در حرکت می باشند با این سرعت ها و افزایش بار روی اینترنت، وجود مسیریابها با قابلیت های خاص همچنان در وضعیت بحرانی است. مسیریابها باید قادر به پردازش اطلاعات، انتقال اطلاعات با سرعت بالا باشند در عین حال که ترافیک را در مسیر های مختلف کنترل می کنند. ساختار IPv6 با الزامات کارایی به گونه ای طراحی شده که نیازمندیهای ما را پوشش می دهد: اطلاعات موجود در هدر Ipv6 کمتر از IPV4 است قابلیت های IPv6 به صورت جداگانه از هدر و بین هدر Ipv6 و لایه انتقال قرار دارد، بیشتر قابلیت های هدرها توسط مسیریابهایی که در مسیر انتقال packet وجود دارند بررسی نمی شوند، این امر باعث بالارفتن سرعت پردازش IPv6 نسبت به IPv4 توسط مسیریابها می شود. هدر Packet های Ipv6 دارای طول های ثابت هستند درحالیکه هدر packet های IPv4 دارای طول های متغیر می باشد در این حالت طراحی IPv6 به صورت پردازش یکسان صورت پذیرفته است. مسیریابهایی که با Ipv6 کار می کنند قادر به تکه کردن packet ها نمی باشند اگرچه در IPv4 مسیریابها قادر به تکه کردن packet ها بوده اند،IPv6 تنها زمانی این اجازه را به شماره می دهد که تکه شدن packet ها در مبدا صورت گیرد یعنی جایی که packet ساخته شده است. سرویسهای شبکه IPv6 باید قادر باشد کلاسهای هر سرویس خاص را مشخص کند تا الویت بندی برای انتقال اطلاعات صورت گیرد به عنوان مثال اگر سرویس وب که روی پورت 80 کار می کند روی شبکه داریم ،IP باید توانایی مشخص کردن این سرویس را روی packet ها داشته باشد تا برای انتقال اطلاعات بتواند الویت بندی کرده تا در این الویت بیندی packet های مربوط به video,voice که باید سریعتر انتقال یابند مشخص شوند به این صورت سرعت بالاتر رفته و از ترافیک کاسته می شود. قابلیت انعطاف آدرس دهی IPv4 بهترین راه حل برای آدرس دهی هایUnicast بوده است در حالیکه درIpv6 این قابلیت به آدرس دهی Anycast تغییر یافته است. توانایی های امنیتی Ipv4 هیچگونه توانایی امنیتی در هیچ سطحی اعمال نمی کند تنها در یک ارتباط end to end در سطح استفاده که این فرم از امنیت، فرم استانداردی برای سرویس های امنیتی IP با قابلیت های خاص نمی باشد به عنوان مثال سرویس امنیتی Ip با ایجاد شبکه های امن مجازی ارتباط شبکه را با اینترنت فراهم می کنند و برعکس.IPv6 شامل خصیصه هایی ازجمله شناسایی می باشد که امنیت را تا حدودی تامین می کند. IPv6 Header : هدر Ipv6 با طول ثابت 40 octet در مقایسه با هدر Ipv4 با طول 20 octet Extension Header : هدر اضافی با مشخصات زیر: تنظیمات مسیر به مسیر هدر:مشخص کننده تنظیمات خاصی که برای پردازشهای مسیر به مسیر در عبور از مسیریابها لازم میباشد. هدر مسیریابی:فراهم کننده مسیریابی گسترده شبیه مسیریابی مبدا در IPv4 هدر جداسازی:شامل جداسازی و دوباره سازی اطلاعات هدر شناسایی: فراهم کننده درستی و بی عیبی Packet ها همچنین شناسایی وتصدیق آنها هدر بسته بندی امنیتی: فراهم کننده امنیت تنظیمات هدر مقصد: شامل اطلاعات انتخابی برای بازرسی یا بررسی ایستگاه مقصد طبق استاندارد Ipv6 پیشنهاد شده است زمانی که از چندین هدر اضافی استفاده می کنید ترتیب زیر را در نظر داشته باشید: هدر IPv6 : همیشه باید اول ظاهر شود تنظیمات مسیر به مسیر هدر هدر تنظیمات مقصد: :برای انتخاب(تنظیمات) پردازشهای انجام شده بوسیله اولین ایستگاه که در فیلد آدرس مقصد IPv6 ظاهر می شود به اضافه مقصد های بعدی که در هدر مسیریابی لیست شده اند. هدر مسیریابی هدر جداسازی هدر شناسایی هدر بسته بندی امنیتی هدر تنظیمات مقصد: برای انتخاب(تنظیمات) پردازشهای انجام شده بوسیله مقصد نهایی packetها شکل زیر نمایی از ipv6 Packet را همراه با هدر های اضافی نمایش می دهد.در این تصویر پروتکل لایه بالایی TCP است به این صورت که اطلاعات لایه بالایی بوسیله IPv6 packet شامل یک هدر TCPحمل می شود
